طول عمر بیماران اسکیزوفرنی چقدر است؟

اسکیزوفرنی یک اختلال روانی جدی است که بر نحوه تفکر، احساس و رفتار فرد تأثیر می‌گذارد. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است توهم، هذیان، گفتار نامنظم و سایر اختلالات شناختی را تجربه کنند که در عملکرد روزانه آنها اختلال ایجاد می‌کند. اسکیزوفرنی همچنین می‌تواند بر سلامت جسمانی افراد تأثیر بگذارد و امید به زندگی را کاهش دهد. بر اساس مطالعات مختلف، طول عمر بیماران اسکیزوفرنی کمتر از افراد بدون این بیماری خواهد بود. در این مقاله قصد داریم تا شما را با علل کاهش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی آشنا کنیم.

فراموش نکنید در هر لحظه میتونید با مشاوران روانشناس تماس بگیرید و باهاشون صحبت کنید، شما تنها نیستید و نخواهید بود.

موضوعات در این مقاله

طول عمر بیماران اسکیزوفرنی چقدر است؟

بر اساس مطالعات مختلف، طول عمر بیماران اسکیزوفرنی حدود ۱۰ تا ۲۰ سال کمتر از افراد بدون این بیماری است. این واقعیت بدان معناست که میانگین امید به زندگی مردان مبتلا به اسکیزوفرنی حدود ۶۰ سال و زنان ۶۷.۶ سال است. بااین‌حال، این میزان از کاهش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی بستگی به سطح بیماری فرد و عواملی دارد که بر سلامت و رفاه او تأثیر می‌گذارند.

طول عمر بیماران اسکیزوفرنی

دلایل کاهش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی

عوامل مختلفی در کاهش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی نقش دارند که برخی از آنها عبارت‌اند از:

داروهای اسکیزوفرنی .

داروهای ضد روان‌پریشی درمان اصلی برای بیماران اسکیزوفرنی هستند، اما می‌توانند عوارض جانبی جدی مانند افزایش وزن، دیابت، کلسترول بالا و بیماری‌های قلبی عروقی داشته باشند. این شرایط می‌تواند خطر کاهش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی و مرگ زودرس در این بیماران را افزایش دهند. داروهای ضد روان‌پریشی همچنین می‌توانند باعث اختلالات حرکتی، سندرم متابولیک و اختلال عملکرد جنسی شوند که می‌تواند بر کیفیت زندگی و تبعیت از درمان تأثیر بگذارد.

مصرف مواد مخدر.

از دیگر علل احتمالی کاهش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی افراد مبتلا به اسکیزوفرنی بیشتر از افراد بدون این اختلال از تنباکو، الکل و مواد مخدر استفاده می‌کنند. مصرف مواد می‌تواند علائم اسکیزوفرنی را بدتر کند، اثربخشی دارو را مختل کند و خطر عفونت، تصادف، خشونت و خودکشی را افزایش دهد.

خودکشی.

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نسبت به جمعیت عمومی در معرض خطر بیشتری برای خودکشی هستند. خودکشی یکی از علل اصلی کاهش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی به‌ویژه در سالهای اول پس از تشخیص و در میان مردان جوان است.

بیماری‌های قلبی عروقی.

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نسبت به افراد بدون این اختلال، شیوع بیشتری از بیماری‌های قلبی عروقی دارند. بیماری قلبی عروقی شایع‌ترین علت کاهش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی است که حدود ۴۰ درصد از کل مرگ‌ومیرها را تشکیل می‌دهد.

عفونت اندام‌ها و سیستم‌های مختلف بدن.

برخی از عواملی که خطر ابتلا به عفونت را در اسکیزوفرنی افزایش می‌دهند عبارت‌اند از. بهداشت ضعیف، سوءتغذیه، اختلال عملکرد سیستم ایمنی، مصرف مواد، بی‌خانمانی و عدم مراقبت‌های پیشگیرانه. عفونت‌ها همچنین می‌توانند علائم اسکیزوفرنی را بدتر کرده و باعث کاهش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی شوند.

سرطان.

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نسبت به افراد بدون این اختلال کمتر به سرطان مبتلا می‌شوند، اما میزان مرگ‌ومیر ناشی از سرطان در آنها بالاتر است. سرطان دومین علت شایع مرگ و کاهش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی است که حدود ۱۵ درصد از کل مرگ‌ومیرها را به خود اختصاص می‌دهد. برخی از عواملی که میزان بقای سرطان را در اسکیزوفرنی کاهش می‌دهند، شامل تشخیص دیرهنگام، تبعیت ضعیف از درمان و عدم دسترسی به خدمات انکولوژی است.

عدم پایبندی به درمان پزشکی.

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب عدم پایبندی به دارو را تجربه می‌کنند که می‌تواند به طور قابل‌توجهی منجر به کاهش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی شود. عدم پایبندی به دارو می‌تواند منجر به بدتر شدن علائم، افزایش خطر عود و ایجاد بیماری‌های همراه سلامت جسمی شود. دانشمندان در مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۷ دریافتند که عدم پایبندی به درمان تقریباً ۵ درصد از علل کاهش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی را تشکیل می‌دهد.

انزوای اجتماعی.

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب به دلیل علائم و انگ اجتماعی مرتبط با این اختلال، انزوای اجتماعی را تجربه می‌کنند. انزوای اجتماعی می‌تواند به طور قابل‌توجهی به کاهش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی منجر شود.

سخن پایانی

اسکیزوفرنی یک اختلال روانی پیچیده و مزمن است که می‌تواند امید به زندگی فرد را به طرق مختلف تحت‌تأثیر قرار دهد. بااین‌حال، عوامل مختلفی وجود دارند که می‌توان آنها را اصلاح کرد و مداخلات زیادی را می‌توان برای بهبود طول عمر بیماران اسکیزوفرنی انجام داد. با پرداختن به‌سلامت جسمی و روانی افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به شیوه‌ای جامع و یکپارچه، می‌توانیم به آنها کمک کنیم تا زندگی طولانی‌تر و بهتری داشته باشند.

همینطور این نکته حائز اهمیت است که افراد دارای اسکیزوفرنی احتمالا خویشاوندان مرتبط به این بیماری را دارند. این مسئله به دو علت:

وراثت
محیط اجتماعی

اتفاق می افتد. ابتلا به اسکیزوفرنی در اکثر موارد به دلیل ارث از مادر یا پدر میباشد، معمولا آنها نه فقط اسکیزوفرنی بلکه بیماری های روانی و اختلالات دیگر از جمله بردرلاین را دارند.

همچنین فرزندان و خویشاوندانی که نزدیک به این افراد بودند به دلیل محیط اجتماعی به شدت پر تنش توصیه میشود اگر هرگونه ناتوانی در حل مسائل ذهنی و یا بروز اختلالات روانی مشاهده کردند با متخصصین سلامت ارتباط برقرار کنند.

همچنین میتوانند تست های روانشناختی را انجام دهند اما برای اطمینان و دریافت درمان مناسب حتما باید خود و عزیزانشان را به مراکز مشاوره و و روانشناسی متخصص ارجاع دهند.