تعداد کمی از مشاغل وجود دارند که به اندازه روانشناسی گسترده و کاربردی باشند و در نتیجه برای رسیدن به این رشته باید یکسری ویژگی های خاصی را داشته باشید تا به یک روانشناس خوب تبدیل شوید. این رشته به تخصص در موضوعات مختلفی مانند تحقیقات رفتاری، علوم پزشکی، تجزیه و تحلیل بالینی، مسائل حقوقی و جامعه شناسی نیاز دارد. از مشاغل این رشته می توان به مشاور مدرسه، روانشناس بالینی، درمانگر ازدواج و خانواده، روانشناس کودک و روانشناس صنعتی-سازمانی اشاره کرد.
ویژگی های یک روانشناس خوب چیست؟
شما چه به دنبال درمان باشید، چه در حال کاوش در یک حرفه در روانشناسی باشید، دانستن اینکه چه ویژگی‌هایی در یک روانشناس، مهم‌تر است به شما کمک شایانی میکند.
روانشناسان موفق دارای بسیاری از ویژگی های بین فردی هستند که شما در افراد مختلف زندگیتان به دنبال آن هستید. آنها صمیمی و دلگرم کننده هستند و روی موفقیت شما سرمایه گذاری می کنند.
حال در اینجا برخی از ویژگی های یک روانشناس خوب را بررسی میکنیم:
1.اشتیاق برای یادگیری
تعهد به یادگیری مادام العمر مشخصه یک روانشناس تواناست. از آنجایی که ایده‌ها و رویکردهای درمانی جدید به طور مداوم ظهور میکنند، روانشناسان باید با شرکت در سمینارها، بررسی یافته‌های تحقیقات مبتنی بر شواهد و مشورت با همکاران، حرفه خود را حفظ کنند. اگر روانشناس آمادگی کافی برای کار با نوع خاصی از مشتری یا موقعیت را نداشته باشد، تمایل به کمک به افراد می تواند نتیجه معکوس داشته باشد. توصیه های نامناسب یا تشخیص نادرست می تواند به شدت به مشتری آسیب برساند.
2.همدلی
روانشناسان احساس همدلی و نگرانی واقعی دارند. آنها متوجه تفاوت های ظریف در لحن صدا و زبان بدن می شوند. مهارت هایی مانند گوش دادن فعال و تأمل، مراجع را تشویق می کند تا افکار، احساسات و باورهای سرکوب شده را به اشتراک بگذارد. روانشناسان با درک و پذیرش احساسات قدرتمندی که تخلیه می شوند، ارتباط برقرار می کنند.
3.توانایی حل مسئله
روانشناسان سعی میکنند در برابر اصرار توصیه کردن مقاومت کنند. در عوض، آنها صبورانه منتظر می مانند تا مشتری صحبت کند، مشکلات را شناسایی کند و دلایل نارضایتی از شرایط زندگی را بیان کند. وقتی در مراجع انگیزه ایجاد میشود که به اختلاف بین اهداف خود مراجع و رفتار نامناسب اشاره شود. و درنتیجه اهداف مورد بحث قرار می گیرد و یک طرح درمانی تهیه می شود تا مسئله حل شود و در مراحل بعدی درمان هم مشخص میشود.
4.مرزهای مناسب
یک روانشناس خوب به مرزها پایبند است و هرگز از خط رابطه حرفه ای و درمانی عبور نمی کند. آنها فاصله شخصی مناسب را حفظ می کنند. مراجعان اغلب احساس می کنند که با روانشناسان خود ارتباط نزدیک دارند و ممکن است آنها را دوست بدانند. برای نشان دادن قدردانی خود، ممکن است برای رویدادهای خاص مانند جشن فارغ التحصیلی یا عروسی، گل، هدایا یا دعوت نامه بفرستند. تماس‌های تلفنی آخر شب با خانه روانشناس ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که مراجع مست است، دچار حمله پانیک شده یا فقط می‌خواهد صحبت کند. ممکن است احساسات عاشقانه یا جنسی نسبت به روانشناس ابراز شود. روانشناسان باید مرزهای حرفه ای مناسبی را ایجاد و حفظ کنند و روابط را به این صورت تعریف کنند.
5.قابل اعتماد بودن
روانشناسان با تاکید بر رازداری نشان می دهند که می توان به آنها اعتماد کرد. در بازدیدهای اولیه، مراجعان باید اطلاعات دقیقی در مورد حقوق اخلاقی و قانونی خود برای محرمانگی و حریم خصوصی داده ها دریافت کنند. مراجعان باید مطمئن باشند که می توانند به صورت محرمانه و با استثناهای خاصی از محرمانگی مانند افشای برنامه های خودکشی صحبت کنند. هم روانشناس و هم مراجع باید درک کنند که افشای برخی اسرار، مانند قصد آسیب رساندن فوری به خود یا دیگران، نیازمند گزارش و مداخله است.
6.صبر
روانشناسان واقع گرا هستند که تشخیص می دهند که رفتارهای طولانی مدت و ناسازگار را نمی توان به سرعت فراموش کرد. آنها به جای اینکه به مشتری بگویند چه چیزی را باید تغییر دهد و چگونه آن را تغییر دهد، با صبر و حوصله مشتری را در فرآیند خودیابی راهنمایی می کنند. آنها می پذیرند که پیشرفت غیرخطی است و عقب نشینی رایج است. مشتریان عصبانی یا مقاوم قبل از اینکه آماده انجام این کار شوند، مجبور یا دستکاری نمی شوند تا تغییر کنند.
7.مشکلات و درگیری های شخصی
یک روانشناس خوب از داشتن مشکلات شخصی خود مصون نیست. اگر یک روانشناس به دلیل طلاق معلق، عود مصرف مواد شیمیایی یا افسردگی شدید مشکلات عاطفی را تجربه می کند، الزام اخلاقی برای درمانگری وجود دارد. اگر مسائل شخصی بر ثبات، عینیت، قضاوت یا تمرکز تأثیر بگذارد، روانشناس ممکن است نیاز به مرخصی در حین درمان داشته باشد.
8.حساسیت به زمینه های مختلف فرهنگی
هر روانشناس از نظر ارزش ها و انتظارات خود در جنبه های مختلف زندگی تحت تأثیر تربیت فرهنگی خود قرار می گیرد. علاوه بر این، بسیاری از پروتکل‌های درمانی تحت تأثیر ارزش‌ها و روش‌های استدلالی قرار گرفته‌اند که در فرهنگی که در آن توسعه یافته‌اند، رایج‌تر هستند. مهم است که روانشناسان به این حقایق توجه داشته باشند تا از فرافکنی ارزش ها و انتظارات به مشتریانی با پیشینه های فرهنگی مختلف که ممکن است آنها را در جلسات در میان نگذارند اجتناب کنند.
9.خودآگاهی
مشابه حساسیت فرهنگی، برای مراجعان مهم است که از آنچه ممکن است در جلسات درمانی منجر به پاسخ‌های غیرمفید شود آگاه باشند. روانشناسان نباید مسائل شخصی خود را با مراجعان در میان بگذارند و نباید تحت تأثیر تجربیات و احساسات خود در هنگام برخورد با مراجع قرار بگیرند. خودآگاهی یک مهارت بسیار مفید برای روانشناسان برای دستیابی به عینیت و تمرین مراجع محور است.
سختی های تبدیل شدن به یک روانشناس خوب چیست؟
یک روانشناس، زمانی شغلش ایده آل به نظر می رسد که درآمد خوب داشته باشد و همچنین شناخته شده باشد. مانند هر شغل دیگری، درمانگر بودن برای مراجعان بزرگسال دارای مزایا و معایبی است. و به همین ترتیب، مزایا و معایب برای روانشناس کودک هم وجود دارد.
حال برخی از سختی های روانشناس شدن را خواهیم گفت:
1.آموزش و پرورش گسترده
اکثر روانشناسان سال های زیادی را در آموزش عالی سپری می کنند. یک روانشناس خوب باید یک مدرک کارشناسی را که معمولاً چهار سال طول می کشد و یک مدرک ارشد و دکترا را که معمولاً پنج تا هفت سال طول می کشد، بگذراند. برخی از روانشناسان علاوه بر مدرک تحصیلی، باید یک دوره کارآموزی را نیز بگذرانند. روانشناسان در بخش خصوصی باید مجوز داشته باشند. صدور مجوز به حداکثر دو سال سابقه کار و قبولی در آزمون صدور مجوز نیاز دارد. اکثر ایالت ها برای داشتن مجوز برای یک روانشناس به ادامه تحصیل یا آموزش نیاز دارند.
2.کار کردن در ساعات عصر و آخر هفته
در حالی که مشاوران مدرسه و مهد کودک و صنعتی در طول روز کار میکنند، روانشناسانی که در بخش‌های مراقبت‌های بهداشتی کار میکنند ممکن است در عصرها و آخر هفته‌ها از بیماران مراقبت کنند. حتی روانشناسان بالینی با شیوه های خاص خود ممکن است مجبور شوند برای رفع نیازهای مشتریان خود در ساعات عصر و آخر هفته کار کنند.
3.احتمال خشونت بیمار
به گفته انجمن روانشناسی آمریکا (APA)، تهدید، آزار و اذیت، حمله یا مواجهه با یک بیمار با سلاح، برای متخصصان بهداشت روانی رایج‌تر شده است. در میان مزایا و معایب روانشناس بودن، پتانسیل خشونت علیه درمانگر یکی از بزرگترین معایب این حرفه است. به گفته APA، خشونت یا تهدید به خشونت، احتمالاً توسط همه متخصصان روانشناس در دوره‌ای از حرفه خود تجربه میشود.
4.فشار عاطفی
روانشناسان بالینی در مطب خصوصی به طور منظم به مشکلات عاطفی شدید گوش می دهند. به جای شناسایی بیش از حد با مشتریان، آنها باید به طور مستمر احساسات خود را سرکوب کنند تا به حل مشکلات مشتریان خود کمک کنند. APAPO هشدار می‌دهد فشار عاطفی باعث میشود روانشناسان در برابر فرسودگی شغلی، پریشانی و آسیب‌پذیر باشند، وضعیتی که توانایی آنها را برای انجام مؤثر کار به خطر می‌اندازد.
5.کار با کودکان
همانطور که در مورد روانشناسانی که با بزرگسالان کار می کنند، جوانب مثبت و منفی وجود دارد، در مورد کار با کودک هم این صدق میکند. یک روانشناس هنگام کار با یک کودک سه ساله یا دوازده ساله باید متفاوت صحبت کند، فکر کند و عمل کند. روانشناسان کودک نه تنها با بیماران خردسال خود ارتباط برقرار می کنند، بلکه با والدین، مراقبان و سایر بزرگسالان در زندگی کودک نیز ارتباط برقرار می کنند.
برای روانشناس خوب شدن، چه مهارت هایی نیاز است داشته باشیم؟
ذهن سالم به اندازه بدن سالم مهم است. روانشناسان بر این سلامت روانی حیاتی تمرکز می کنند. حال یک روانشناس خوب باید یک سری مهارت هایی را داشته باشد تا بتواند این سلامت روان را تا حد امکان به وجود آورد.
1.مهارت های بین فردی مورد نیاز
یکی از مهمترین ویژگی های شخصیتی مورد نیاز برای روانشناس بودن، تمایل به کمک به دیگران و همچنین توانایی گوش دادن با دقت و راهنمایی است. از آنجایی که بسیاری از مراجعان دارای اختلالات روانی یا رفتاری هستند، روانشناسان باید در طول درمان صبور باشند.
روانشناسان باید به شدت از واکنش های مراجعان آگاه باشند و دلایل پشت آن پاسخ ها را درک کنند. در نهایت، روانشناسان باید بدانند که چگونه مراجعان را متقاعد کنند که رفتار یا طرز فکر خود را تغییر دهند.
2.مهارت های مشاهده ای مورد نیاز
روانشناسان باید قادر باشند حالات چهره، زبان بدن و تعاملات اجتماعی افراد را در طول درمان برای سرنخ هایی از نگرش و رفتار آنها مشاهده کنند. ابزارهای مشاهده‌ای که روانشناسان استفاده میکنند شامل مصاحبه، تماشای رفتارهای خاص و اجرای آزمون‌های روان‌شناختی است.
برای روانشناسان مهم است که بدانند کدام روش‌های مشاهده‌ای را به کار ببرند، و چگونه اطلاعات آن روش‌ها را برای ایجاد تصویر تشخیصی و درمانی مراجع ترکیب کنند. دانستن نحوه طراحی تست ها نیز یک مهارت کلیدی است. گاهی اوقات، روانشناسان باید مهارت‌های مشاهده‌ای خود را روی خودشان بگذارند تا نحوه بهبود کار یا اثربخشی آنها را بسنجند.
3.مهارت های شناختی مورد نیاز
روانشناسان از انواع مهارت های تفکر، از مهارت های تحلیلی برای تحقیق گرفته تا رویکردهای حل مسئله در طول درمان بهره می برند. روانشناسان اغلب با موارد پیچیده ای مواجه می شوند که نیازمند رویکردهای متعدد است.
یک روانشناس خوب باید از منطق برای توسعه راه حل ها استفاده کند و باید بداند که چگونه استراتژی های مختلف حل مسئله را به کار گیرد. مهارت های استدلال، روانشناسان را قادر می سازد تا ارتباطات ظریفی را بین مسائلی که به نظر نامرتبط می رسند، ببینند. این به معنای نگاه گسترده تر به رفتارهای انسانی و یافتن شباهت ها یا اصول کلی در بازی، به جای تمرکز بر جزئیات فردی یک مورد خاص است.
4.مهارت های کامپیوتری مورد نیاز
کامپیوترها ابزارهای مهمی در زمینه روانشناسی هستند، بنابراین روانشناسان باید دانش الکترونیک داشته باشند. روانشناسان از رایانه های لپ تاپ برای یادداشت برداری و درایوهای فلش برای دانلود گزارش های بزرگ و فایل های مراجع استفاده می کنند. نرم افزار نیز بخشی از تجارت است.
دانش کامل از نرم افزار به روز، برای تست های بیمار ضروری است. روانشناسان از نرم افزارهای پزشکی برای ثبت سوابق مشتری، صفحه گسترده و برنامه های پردازش کلمه برای نوشتن گزارش درمان استفاده می کنند و یک روانشناس باید بداند چگونه تست های روانسنجی را اجرا کند.
بدون دیدگاه