اختلال دلبستگی واکنشی یک اختلال مرتبط با تروما و استرس در دوران کودکی است. افراد مبتلا به این عارضه معمولا در برقراری ارتباط با دیگران، ایجاد ارتباط عاطفی با افراد غریبه و نزدیکان، نشان دادن یا حتی تجربه احساس مثبت و قبول نزدیکی فیزیکی یا عاطفی با سایرین دچار مشکل هستند. نشانه های این عارضه معمولا قبل از پنج سالگی بروز می کنند. رفتار کودکان و افراد مبتلا به این عارضه غیر قابل پیش بینی است. خلق و خوی آنها از یک الگوی خاص پیروی نمی کند و مدام در نوسان می باشد. اکثر این افراد علاقه زیادی به کنترل محیط اطراف خود دارند و معمولا در سه حالت سرخوشی، دعوا یا سکوت مطلق زندگی می کنند. به همین خاطر است که معمولا تربیت این کودکان از روال های استاندارد و معمول پیروی نمی کند و در مهارت های تحصیلی و در فضای مدرسه و جامعه، مشکل ساز هستند. ما در این مقاله ضمن پرداختن به علایم این عارضه، به عوارض عدم درمان اختلال دلبستگی واکنشی نیز خواهیم پرداخت.
چگونه اختلال دلبستگی واکنشی را تشخیص دهیم؟
علایم اختلال دلبستگی واکنشی برای هر فرد منحصر به فرد است و ممکن است با گذشت زمان و افزایش سن بیمار، تغییر کند. با این حال، رایج ترین علائم این اختلال عبارتند از:
- اجتناب از برقراری تماس های چشمی یا لمس فیزیکی
- عدم نشان دادن احساسات مثبت، مانند عشق، شادی یا احساس آرامش به ویژه در تعامل و حضور سایرین
- تلاش برای کنترل محیط اطراف خود که در چارچوب های آموزشی می تواند منجر به زیر پا گذاشتن قوانین و ناسازگاری شود.
عوارض عدم درمان اختلال دلبستگی واکنشی چیست؟
در صورت عدم تشخیص و اقدام به موقع برای درمان، عوارض عدم درمان اختلال دلبستگی واکنشی می تواند بر روی رشد، شخصیت و آینده افراد تاثیر بگذارد. مهم ترین عوارض این اختلال عبارتند از:
- تاخیر در رشد عاطفی و فیزیکی: نمودار رشد فیزیکی و عاطفی یک کودک عادی مشخص است. معمولا پزشکان با دنبال کردن نقاط عطف در نمودار رشد، می توانند از طبیعی بودن کودک (چه در بعد فیزیکی و چه در بعد روانی) اطمینان کسب کنند. کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی اما معمولا دیرتر به این نقاط عطف می رسند. بی حالی و عدم علاقه به بازی یا اسباب بازی ها یکی از نشانه های بارز این عارضه است. تاخیر در رشد عاطفی و فیزیکی می تواند سبب شود تا کودکان در مدرسه و بعدا در جامعه، دچار چالش های جدی شوند.
- مشکلات عاطفی حاد: یکی از مهم ترین عوارض عدم درمان اختلال دلبستگی واکنشی، سو مدیریت احساسات در افراد است. احساسات شدید مانند خشم، استرس، اضطراب و ناراحتی که یک فرد ممکن است در طول زندگی خود بارها با آن روبرو شود، برای افراد مبتلا به این مشکل یک بحران جدی است. این افراد توانایی مدیریت احساسات خود را ندارند و این امر می تواند بر روی برهمکنش آنها با سایرین افراد در جامعه، محل کار، مدرسه و افراد خانواده و دوستان مشکل آفرین باشد. معمولا عدم توانایی در مدیریت این احساسات است که این افراد را به مشکلات گوارشی، اختلال اشتها، ریسک پذیری بیش از حد و سوء مصرف مواد مخدر سوق می دهد.
- مشکلات در روند آموزش: یکی از جدی ترین عوارض عدم درمان اختلال دلبستگی واکنشی، اختلال در روند آموزش کودک است. این کودکان معمولا از مشکلات رفتاری رنج می برند و این موضوع سبب می شود تا در یک نظام آموزشی معمولی، به عنوان کودکان ناسازگار شناخته شوند. قدرت تمرکز و ظرفیت یادگیری این کودکان نیز متفاوت است. در صورتی که مدرسه و معلمین با این اختلال آشنایی نداشته باشند یا اختلال کودک به درستی تشخیص داده نشود، فرایند آموزش وی با چالش های جدی روبرو خواهد شد. این موضوع می تواند آینده شغلی فرد را به شدت تحت الشعاع قرار دهد.
نتیجه گیری
ما در این مقاله به عوارض عدم درمان اختلال دلبستگی واکنشی پرداختیم. این اختلال معمولا در اثر تروما و استرس های شدید در سال های اولیه رشد کودک شکل می گیرد. اکثر کودکان جنگ زده، کودکانی که در مراکز بهزیستی بزرگ شده اند و کودکانی که در سال های اول زندگی خود پدر یا مادرشان را از دست داده اند یا در فضای پرتنش دعوای میان آن دو رشد کرده اند، به این اختلال دچار هستند. عدم درمان این اختلال می تواند بر روی رشد، شخصیت و آینده افراد تاثیر بسیار جدی داشته باشد.
منبع:
بدون دیدگاه