چگونه بهداشت روان را به وجود بیاوریم؟
باید دانست که کوشش انسان در راه یافتن معنا و ارزش وجودی وی در زندگی ممکن است به جای تعادل، “هیجان و تنش” در وی پدید آورد. اما همین هیجان است که یکی از عوامل تفکیک ناپذیر بهداشت روان است.
به اعتقاد من، در دنیا چیزی وجود ندارد که بیش از یافتن “معنای وجودی” در زندگی، به انسان کمک کند.
در اینجا گفته حکیمانه نیچه را یادآور می شویم که می گوید: کسی که در زندگی خود چرایی را بیابد، با هرچگونه ای خواهد زیست.
این جمله باید شعاری برای درمان بیماری های روانی باشد.
آیا بهداشت روان بدون تنش ممکن است؟
مشاهده می کنیم که بهداشت روح و روان تا اندازه ای به تنش نیاز دارد. تنش میان آنچه که انسان به آن دست یافته و آنچه که باید به آن برسد. تلاش برای پرکردن شکاف میان آنچه که هست و آنچه که باید بشود.
این تنش لازمه زندگی انسان و از سلامت روان او جدایی ناپذیر است. تنها به این وسیله است که حس “معنی جویی” وی را بیدار می کنیم.
از نظر من اینکه گفته می شود بهداشت روان به تعادل مطلق یا بنابر اصطلاح بیولوژیکی “تعادل جانی” وابسته است، و یا این زندگی بدون تنش لازمه بهداشت روان است را اظهاری نادرست و خطرناک می دانم.
آنچه روان انسان را سالم نگه میدارد و به آن نیازمند است، تنها رهایی از تنش و هیجان ها، به هر قیمتی نیست، بلکه پاسخ به ندای آن معنا بالقوه ای است که چشم انتظار تحقق یافتن است.
پویایی اندیشه چیست؟
آنچه انسان نیازمند به آن است “تعادل حیاتی” یعنی ثبات و سکون نیست. بلکه چیزی است که ویکتور فرانکل آن را “پویایی اندیشه ای” نام نهاده است.
پویایی و محرکه روحانی میان میدانی از تنش است که در یک قطب آن معنی و در قطب مخالف فردی است که باید بدان معنی حقیقت بخشد.
چنین فکر نکنید که این حقیقت فقط برای مردم عادی صادق است، بلکه در مورد بیماران نوروتیک هم صدق می کند و حتی ارزش آن بالاتر است.
اگر معماری بخواهد سقف فرسوده ای را تعمیر کند، نیرویی را که بر آن است می افزاید. این عمل موجب اتصال بهتر اجزا و پاره های این اتاق میشود.
کلام آخر
بنابراین، درمانگر هم اگر بخواهد بهداشت روانی بیماری را سامان بخشد، نباید از این که با استفاده از این روش و آشنا کردن بیمار با معنی زندگی بار بیشتری را بر دوش وی می گذارد، هراسی در دل داشته باشد……
بدون دیدگاه