علائم اوتیسم در کودکان خردسال ممکن است شامل داشتن تفاوت های گفتاری، مشکلات ارتباط اجتماعی، حساسیت های حسی، تفاوت های رفتاری و غیره باشد.
اوتیسم چیست؟
علائم اوتیسم در کودکان را می توان تا سن 2 سالگی به طور قابل اعتمادی توسط متخصص تشخیص داد، اما میانگین سنی تشخیص اوتیسم در ایالات متحده 5 سال است. کودکی که به طور دقیق اوتیسم تشخیص داده شده است، این تشخیص را در بزرگسالی از دست نمی دهد – کودکان اوتیسمی بزرگ می شوند تا بزرگسالان اوتیسمی شوند. درواقع، نوعی اختلال رشدی است که با رفتارهای ارتباطی و کلام غیر طبیعی مشخص می شود.
علائم این اختلال در سال های اول عمر بروز می کند و علت اصلی آن ناشناخته است. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه ی تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی تاثیر می گذارد.
کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات کلامی و تعاملات اجتماعی مشکل دارند. این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آن ها دشوار می سازد.
در بعضی مواقع رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگرانه ای از آن ها دیده می شود. در این افراد حرکات تکراری مثل دست زدن، پریدن، پاسخ های غیر معمول به افراد، دلبستگی به اشیاء و یا مقاومت در برابر تغییر نیز دیده می شود. و ممکن است در حواس پنجگانه نیز حساسیت های غیر معمول نشان دهند.
درحال حاضر از هر 60 تا 70 تولد زنده در دنیا، یک نفر مبتلا به اوتیسم است.
در ادامه به طور خلاصه علائم اوتیسم در کودکان با رنج سنی مختلف را بررسی خواهیم کرد.
علائم اوتیسم در کودکان خردسال :
- به نام آنها پاسخ نمی دهد.
- اجتناب از تماس چشمی.
- وقتی به آنها لبخند می زنید، لبخند نمی زنید.
- اگر طعم، بو یا صدای خاصی را دوست نداشته باشند بسیار ناراحت می شوند.
- حرکات تکراری، مانند تکان دادن دست، تکان دادن انگشتان یا تکان دادن بدنشان.
- به اندازه بچه های دیگر صحبت نمی کند.
- آنقدر بازی وانمودی انجام نمی دهد.
علائم اوتیسم در کودکان بزرگتر عبارتند از:
- به نظر نمی رسد بفهمد دیگران چه فکر یا احساسی دارند.
- گفتار غیر معمول، مانند تکرار عبارات و صحبت کردن با دیگران.
- دوست داشتن یک روال روزانه سخت و ناراحت شدن در صورت تغییر آن.
- داشتن علاقه بسیار شدید به موضوعات یا فعالیت های خاص.
- اگر از آنها بخواهید کاری انجام دهند بسیار ناراحت می شوید.
- دوستیابی برایشان سخت است یا ترجیح می دهند تنها باشند.
- همه چیز را خیلی تحت اللفظی در نظر بگیرید – برای مثال، آنها ممکن است عباراتی مانند “شکستن پا” را درک نکنند.
- گفتن احساسشان برایشان سخت است.
اوتیسم گاهی اوقات می تواند در دختران و پسران متفاوت باشد.
دختران اوتیسم ممکن است:
- برخی از نشانه های اوتیسم را با کپی کردن رفتار و بازی کودکان دیگر پنهان کنید.
- در موقعیت هایی که برایشان مشکل است کناره گیری کنند.
- به نظر می رسد که بهتر با موقعیت های اجتماعی کنار می آیند.
- علائم کمتری از رفتارهای تکراری نشان می دهد.
- این بدان معناست که تشخیص اوتیسم در دختران دشوارتر است.
18 حقیقت در مورد اوتیسم
علائم و نشانه های اوتیسم در افراد مختلف می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. در حالی که افراد مبتلا به ASD ممکن است چالش های ارتباطی و اجتماعی را تجربه کنند، بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم نیز در زمینه های خاصی برتر هستند. در ادامه 18 حقیقت در مورد افراد اوتیسمی را خواهیم گفت.
1_ کودک مبتلا به اوتیسم اختلال تکلم دارد:
از نظر کلامی این کودکان دچار تاخیر هستند. کودکان به مرور که بزرگ میشن درک بیانی بالاتری در مقایسه با قدرت بیان دارن. یک کودک طبیعی در یک سالگی می تواند تکلم کند. اما کودکان مبتلا به اوتیسم، یا کلام ندارند یا در مقایسه با سنشون دچار تاخیر کلامی اند یا کلام دارند اما معنی دار نیست و کلام دیگران را تکرار می کنند.
2_ کودک مبتلا به اوتیسم من نمی گوید:
در روند طبیعی رشد، کودکان به محض آن که من را درک کنند دیگر از نام خود، برای بیان خواسته هایشان استفاده نمی کنند. درحالی که کودک مبتلا به اوتیسم، شناختی از من ندارد و خود را با نام صدا می زند مثلا می گوید به علی آب بدهید.
3_ ارتباطات کودک مبتلا به اوتیسم یک طرفه است:
این کودکان حتی اگر کلام داشته باشند، نمی توانند درست ارتباط برقرار کنند و گفتارشان جهت دار نیست.
و ممکن است محتوای کلام با سنش متناسب نباشد یا بدون توجه به صحبت دیگران، فقط در مورد علایق خود صحبت کند. در واقع کودک مبتلا به اوتیسم نمی تواند تبادل اطلاعات کند. این کودکان به لبخند یا خستگی دیگران توجهی ندارند و نمی توانند نوبت را رعایت کنند.
آن ها ارتباط یک طرفه برقرار می کنند و به همین علت ارتباطشان موثر نیست.
4_ واژه سازی کودک مبتلا به اوتیسم غیر طبیعی است:
ممکن است واژه سازی در کودکان عادی هم دیده شود اما جایگزین کردن همیشگی واژه ها مختص مبتلایان به اوتیسم است.
5_ اوتیسم گاهی خفیف است گاهی شدید:
درگذشته اوتیسم به 5 گروه تقسیم می شد. اما امروزه می دانیم که این اختلال، نوعی اختلال رفتاری است و طیف بندی دارد. ممکن است فردی تمام علائم را داشته باشد و در طیف شدید اوتیسم باشد و به شکل فردی در خودمانده در جامعه ظاهر شود. و ممکن است فقط مشکل ارتباطی داشته باشد مثلا نتواند دوست صمیمی داشته باشد و احساسات دیگران را درک کند و در گروه مبتلایان به اوتیسم خفیف دسته بندی شود.
6_ کودک مبتلا به این اختلال ساعت ها با یک وسیله سرگرم می شود:
کودک طبیعی مدت توجه کوتاهی دارد یعنی شاید نهایتا 5 دقیقه با یک اسباب بازی، بازی کند و بعد آن را رها کند و به دنبال بازی دیگری برود. کودک طبیعی چون محرک های طبیعی را آزمایش می کند، پیشرفت می کند اما کودک مبتلا به اوتیسم، ساعت ها یک بازی تکراری را انجام می دهد.
7_ کودک مبتلا به اوتیسم محو پنکه و لباس شویی می شود:
این کودکان به چرخیدن و به وسایلی که می چرخند، علاقه مند اند. و ممکن است ساعت ها خود را با تماشای آن ها سرگرم کنند.
8_ کودک مبتلا به این اختلال مثل کودکان دیگر بازی نمی کنند:
این کودکان بازی های تخیلی ندارند. کودکان از یک و نیم تا دو سالگی وارد بازی های تخیلی می شوند.
اما مبتلایان به اوتیسم، این توانایی را ندارند. مثلا ممکن است به جای راه بردن ماشین اسباب بازی، رو زمین آن ها را پشت سرهم بچیند.
9_ تشخیص اوتیسم در شروع تولد ممکن نیست:
علائم اوتیسم، معمولا از 9 ماهگی قابل تشخیص است. اما در دو تا سه سالگی کاملا مشخص می شود، مگر در موارد بسیار نادر، که ممکن است در نوجوانی یا جوانی تشخیص داده شود.
10_ کودک مبتلا به اوتیسم ارتباط چشمی ندارد:
در موارد متوسط تا شدید، این کودکان ارتباط چشمی ندارند. اما در موارد خفیف فقط ارتباط کلامی برقرار نمی کنند.
11_ کودک مبتلا به اوتیسم نبوغ خاصی در برخی مسائل دارد:
متاسفانه دو سوم کودکان مبتلا به اوتیسم، کم توانی ذهنی دارند و یک سوم آن ها هوش معمولی دارند. این کودکان در برخی مسائل نبوغ خاصی دارند مثلا ممکن است، علاقه زیادی به سیاره ها داشته باشند، و با کم ترین تلنگری اطلاعاتی را در این زمینه حفظ کنند. و اگر در جمع قرار بگیرند، در مورد این مسائل صحبت می کنند و معمولا هم به پیام های ارتباطی دیگران مثل (بس است، خسته شدم) توجهی ندارند.
12_ کودک مبتلا به اوتیسم توان همزاد پنداری ندارند:
کودک مبتلا به اوتیسم درک کاملی از احساسات دارند، او می تواند مادرش را بغل کند و ببوسد یا دلیل گریه اش را بگوید، اما در سنین بالاتر که انتظارات از او بیشتر می شود، ممکن است در این زمینه دچار مشکل شود.
کودک مبتلا به اوتیسم توانایی ذهن خوانی ندارد، او نمی تواند به محیط توجه کند و یا خود را جای دیگران بگذارد و احساسات دیگران را درک کند.
13_ کودک مبتلا به اوتیسم تفکر انتزاعی ندارد:
تفکر انتزاعی، تفکر پیچیده ای است که با رسیدن به نوجوانی کامل می شود. یک فرد عادی در نوجوانی می تواند متوجه ضرب المثل ها و کنایه ها شود. اما این کودکان چنین درکی ندارند.
14_ کودکان مبتلا به اوتیسم یکپارچگی حسی ندارند:
یعنی در برخی از این کودکان، آستانه ی درد بسیار بالا و در برخی پایین است.
بعضی از آن ها گاهی متوجه سوختگی شدید نمی شوند و برخی با کوچکترین ضربه، درد شدید حس می کنند.
در مورد صدا هم این گونه هستند. گاهی یک کودک مبتلا صداهای بسیار آهسته را می شنود و به آن توجه دارد درحالی که متوجه صداهای بلند، مثل صدای زنگ در نمی شود.
15_ اوتیسم درمان پذیر است:
متاسفانه والدین برخی از کودکان دچار اوتیسم، واقعیت را انکار می کنند. چون پذیرش این موضوع سخت است.
اما با این کار فقط کودک شان را از دوران طلایی درمان محروم می کنند. در صورتی که اگر آموزش های لازم را کودک در سن طلایی داشته باشد، احتمال طبیعی تر شدن رفتارها وجود دارد.
سن طلایی درمان این بیماری تا قبل از 5 سالگی است. هرچه در سن پایین تری اختلال تشخیص دادن و بازتوانایی ها شروع شوند، احتمال طبیعی تر شدن بیشتر است. اما باید بپذیریم که این کودکان همیشه تاحدودی با سایر هم سالانشان متفاوت هستند.
16_ دلیل قطعی اوتیسم معلوم نیست:
عوامل مختلفی در بروز این اختلال نقش دارند، اما مهم ترین علت آن ژن است. ژن های مختلف و تعامل آن ها باهم باعث بروز اوتیسم می شود.
این بیماری هنوز مرموز است و ناشناخته های بسیاری درمورد آن وجود دارد.
علل دیگری مثل کمبود تغذیه در دوران بارداری، سن والدین یا حتی برخی بیماری های دوران نوزادی و …….. در بروز این بیماری دخیل اند که هیچ یک به طور صددرصد مورد تایید نیستند.
17_ کودک مبتلا به این اختلال می تواند وارد مدرسه ی عادی شود:
خیلی از کودکانی که اوتیسم خفیف دارند به مدارس عادی راه پیدا می کنند و اتفاقا برایشان بهتر است، زیرا حضور آن ها در کنار کودکانی که علائم شدید دارند، می تواند باعث بروز رفتارهایی کلیشه ای در آن ها شود.
اما برخی از این کودکان مورد آزار جنسی یا تمسخر دیگران قرار می گیرند.
18_ اوتیسم هم درمان دارویی دارد و هم درمان نگهدارنده:
تعداد داروهای شیمیایی و حتی رژیم های غذایی که برای درمان به کار می رود، زیاد است. اگر علائم شدید باشد، مثلا کودک خنده های بی مورد یا حرکت های کلیشه ای یا تشنج و رفتارهای خودآزارانه داشته باشد، داروهایی برای هضم و طبیعی تر شدن رفتار او تجویز می شود.
بدون دیدگاه